जूनं पुराणं प्रेम पुस्तकांशी,
बरेच महीने होल्ड वर होतं,
निळं पांढरं कार्ड कधीचच मेलय,
हे ही लक्षात आलं नव्हतं,
आज गेले तिथे परत एकदा…
पेपर वाचत बसलेले आजोबा
गंभीर चेहऱ्यानं फिरणाऱ्या काकू
मुलांना हश हश करणारी आई,
ट्रोल्यांवरून पुस्तकं नेणारी मुलगी,
आणि ती शांतता,
स्वतःशीच हसत होते मी…
जुन्या पुस्तकांचा वास आणि लायब्ररीतल्या त्याचत्याच पण तरीही प्रसन्न अशा वातावरणाचा आस्वाद घेत,
मी नुसती चालत होते, बोटांच्या टोकांनी पुस्तकांच्या कडांवर वीणा वाजवत… आहा !!!
शाल्मली वैद्य
सुंदर.
उत्तर द्याहटवा